Ágætu tollverðir

Það er frekar óvenjulegt að stjórn og samninganefnd standi í því á sama tíma og það í kringum   1. maí að standa í samningum bæði í aðalkjara- og stofnanasamningum. Reyndar er það svo að samningar allra opinberra starfsmanna eru nú lausir og því miður virðist lausn ekki í sjónmáli, þar sem ákveðnar kröfur eru uppi t.a.m. varðandi jöfnun launa á milli launamarkaða, þ.e. hins opinbera og almenns vinnumarkaðar. Þarna er sérstaklega talað um að ‚einkeypisstéttir‘ eigi eitthvað inni og við teljumst víst til þeirra. Staða okkar er hins vegar í mörgu tilliti erfiðari, þar sem við sem fagstétt höfum aðeins einn vinnuveitanda eða tollgæsluna, Skattinn. Áður fyrr gátu tollverðir þó flakkað á milli embætta. Að auki er það svo að þegar einhver er búinn að eyða 10-20 árum í að sérhæfa sig í tollamálum þá er ólíklegt að einhver fyrir utan Skattinn sé til í að greiða fyrir slíka þekkingu nema kannski hjá tollmiðlurum í ófaglærðum og lágt launuðum störfum.

Annað sem ég tel mikilvægt og ákvað að vera með erindi og pallborðsumræður um á síðasta aðalfundi eru öryggismál tollvarða. Ég fékk á fundinn frábæra gesti eða Helga Magnús Gunnarsson vararíkissaksóknara, Grím Grímsson yfirlögregluþjón og Fjölni Sæmundsson formann Landssambands lögreglumanna, auk þess sem ég var sjálfur með stutt erindi. Á aðalfundi TFÍ kom ýmislegt fram og mjög gott hvað frummælendur voru skýrmæltir og sammála, þótt ekki sé hægt að greina frá því hér, þar sem að þessi pistill mun einnig birtast á heimasíðu TFÍ. Engu að síður er ljóst að við – líkt og lögreglumen, saksóknarar og dómarar – þurfum að velta þessum hlutum vel og vandlega fyrir okkur og til hvaða ráðstafana við þurfum að grípa. Rétt eftir aðalfund TFÍ átti ég mjög góðan, gagnlega og langan fund með nýjum varaformanni TFÍ Ingva Steini Jóhannssyni aðalvarðstjóra á Keflavíkurflugvelli. Þar tjáði hann mér að tímasetning mín og áherslur á hótanir í garð löggæslumanna hefðu sennilega ekki getað komið fram á betri tíma. Ástæðan er stigmögnun slíkra hótana á liðnum árum. Því miður hafa þessar hótanir ekki verið nógu vel skráðar, þrátt fyrir að skýrt verklag liggi fyrir um slík. Þarna þurfum við að líta í eigin barm og tilkynna allar hótanir og ofbeldisverk. Þannig er ljóst að allar fyrrgreindar stéttir munu gera kröfu um að sú breyting er orðið hefur á öryggi löggæslustétta verði metin til launa, en til að hægt sé að gera slíkar kröfur þurfa staðreyndir að liggja fyrir.

Ég veit að mörg ykkar eru þeirrar skoðunar að kannski leggjum við of mikla áherslu á hið svokallaða ‚65 ára lífeyrisaldursmál‘. Sjálfur er ég  – Guði sé lof – fullur af krafti næstum 62 ára gamall, en það er ekki tilfellið hjá öllum og á þetta ekki síst við um vaktavinnufólk. Að þessu sögðu vil ég segja að ég mun leggja allan minn kraft í að við njótum sömu lífeyrisréttinda og lögreglumenn og fangaverðir. Við munum stefna fjármálaráðherra í maí og þá mun málið taka nýja stefnu. Stefnan er klár en við þurfum að útvega lögmanni okkar Daníel Isebarn viðbótarupplýsingar, sem liggja að mestu fyrir. Hvað aðalkjarasamninga varðar sé ég eiginlega enga aðra lausn en að málinu verði vísað í Gerðardóm. Varðandi stofnanasamningana lofa ég ykkur að ég verð harður í horn að taka, þótt ljóst sé strax frá upphafi slíkra viðræðna að stjórn TFÍ mun ekki takast að gera alla fullkomlega ánægða með niðurstöðun. Það er hins vegar ólíðandi að við séum skör lægra sett en aðrir starfsmenn Skattsins þegar kemur að launum og það er að mínu mati staðan í dag.

Við höfum ekki verkfallsrétt en ég lofa ykkur hér og nú og á 1. maí að ég mun berjast fyrir ykkur um hæl og hnakka á næstu vikum og á það bæði við í kjarasamningum sem og í 65 ára lífeyrisaldursmálinu.

Aðeins eina kröfu hef ég til ykkar kæru félagar og hún er að þið standið 100% á bak við stjórn TFÍ á þessum viðsjárverðu tímum og þá munum við 100% standa okkur í stykkinu að verja ykkar hagsmuni.

Vinnueftirlitið

#Tökum höndum saman: Eflum heilbrigða vinnustaðamenningu.

Glæpaaldan í Svíþjóð kemur tollvörðum ekki á óvart – RÚV.is (ruv.is)

Það er óskiljanlegt að á sama tíma og sænska og danska tollgæslan byggja af krafti upp tollgæsluna og lögregluna, þá sé ekkert slíkt í hyggju hér á landi. Reyndar er það svo að litlar fréttir hafa enn borist af því hvort og þá hvernig á hvaða hátt á að framfylgja aðhaldskröfu hjá tollgæslunni, sem öfugt við lögreglu á að draga saman seglin, þótt ekki verði um hrun að ræða. Frekar þyrfti að styrkja landamæravarnir en að veikja þær.

Á sama tíma flæða fíkniefni inn í landið sem aldrei fyrr. Formenn sænsku tollvarðafélaganna hafa varað við þessu ástandi ásamt félögum sínum í lögreglunni í a.m.k. 10 ár. Sem yfirmaður hjá tollgæslunni og sem formaður Tollvarðafélags Íslands, hef ég því hlustað á þessi viðvörunarorð í „steríó“ jafn lengi. Það er skrítið að til þess þurfi að koma að skera niður hjá tollgæslu, sér í lagi í miðjum ópíóðafaraldri þegar önnur fíkniefni og vopn streyma inn í landið. Spyrnum því við fótum!

Kannski að Alþingi ætti að ræða þessi mál við gerð fjárlaga og spyrja fjármálaráðherra út í þessa forgangsröðun? Allt heilvita fólk veit að samfélagslegur kostnaður af því að vanrækja tollgæslu eða lögreglu er gríðarlegur. Ég missti dóttur mína úr lyfjafíkn fyrir nokkrum árum og veit að slíkt veldur slíku sálartjóni fyrir þá sem í því lenda að þeir jafna sig aldrei. Enginn á að lenda í því sem henti mig og mína fjölskyldu eða þúsundir annarra Íslendinga.

Ég lít á það sem heilaga skyldu mína að verja landamæri Íslands með öllum tiltækum ráðum fyrir glæpalýð, vopnum og fíkniefnum. Hlustum á viðvörunarorð formanns sænskra tollvarða og gerum þetta á meðan við enn höfum stjórn á ástandinu.

Guðbjörn Guðbjörnsson

Yfirtollvörður

Kæru félagar um land allt,

Tekin hefur verið ákvörðun af Ríkinu, í samráði við heildarsamtök opinberra starfsmanna, um að framlengja heimild til frestunar á niðurfellingu orlofs, sem að hámarki getur verið 60 dagar, um eitt ár eða til 30. apríl 2024. Eftir þann dag fellur eldra orlof niður.

Ákvörðunin í heild hljóðar svo:

Í síðustu kjarasamningum aðila voru gerðar breytingar á orlofskafla samninganna þar sem samið var um að sé orlof ekki tekið á orlofsárinu falli það niður, sbr. gr. 4.6.1, nema undanþáguákvæði í gr. 4.6.2 og gr. 4.6.3 eigi við. Þá var sett inn sólarlagsákvæði í gr. 4.6.5 þar sem starfsmaður sem átti gjaldfallið orlof 1. maí 2019, allt að 60 dögum, gat nýtt þá daga til 30. apríl 2023 en að þeim tíma liðnum myndu þeir falla niður. Á samningstímanum var jafnframt tekin ákvörðun um að framlengja eldri reglu um frestun orlofs til þess að koma í veg fyrir að í gildi væru tvær reglur um niðurfellingu orlofs á sama tíma, en nýr orlofskafli tók ekki gildi fyrr en 1. maí 2020. Meðal þeirra markmiða sem búa að baki breytingu á orlofskafla kjarasamnings og framkvæmdar honum tengdum er að tryggja að starfsfólk fái notið orlofs til að ná hvíld og endurheimt frá starfi í samræmi við rétt þess þar á en safni honum ekki upp.

Þar af leiðir að eldra orlof fellur að óbreyttu niður frá og með 1. maí 2023. Í ljósi utanaðkomandi aðstæðna á samningstíma síðasta kjarasamnings er þó ljóst að hluta starfsfólks muni ekki takast að klára ótekið orlof fyrir 30. apríl 2023, vegna starfa sinna. Er því framangreind heimild til frestunar á niðurfellingu orlofsdaga framlengd til 30. apríl 2024.